திருஞானசம்பந்தர் தேவாரம் 1 ம் திருமுறை -திருப்புகலூர்

பாடல் எண் : 5 செய்யமேனிவெளி யபொடிப்பூசுவர் சேரும்மடியார்மேல் பையநின்றவினை பாற்றுவர்போற்றிசைத் தென்றும்பணிவாரை மெய்யநின்றபெரு மானுறையும்மிட மென்பரருள்பேணிப் பொய்யிலாதமனத் தார்பிரியாது பொருந்தும்புகலூரே. பொழிப்புரை : சிவந்த திருமேனியில் வெண்ணிறமான திருநீற்றைப் பூசுபவர்.  தம்மைவந்தடையும் அடியவர்களைத் தாக்கவரும் வினைகளை நீக்குபவர். என்றும் தம்மைப் பாடிப் பணிவார்க்கு உண்மையானவர்.  அவர் விரும்பி உறையும் இடம், அருளையே விரும்பிப் பொய் யில்லாத மனத்தவர் நீங்காது வாழும் புகலூர் என்பர். குறிப்புரை : அடியார்மேல் நின்ற வினையைப் பாற்றுவார். பைய - மெதுவாக,  நோயை விரைந்துநீக்கினால் அதனால் விளையும் தீமைபெரிதாய்,  நோயின்பெருமையும், மருத்துவன்உழைப்பும் அறியப்படாதவாறு போல, வினைகளைவிரைந்து நீக்கின்விளையுங்கேடு பலவாமாக லின் பையப்பாற்றுவார் என்றார். பாற்றுதல் - சிதறிப்போகச்செய்தல்.  பணிவாரை - அடியார்கள் இடத்தில்; வேற்றுமை மயக்கம், மெய்ய  - உண்மையாக, பொய் - அஞ்ஞானம்.